De laatste jaren wordt er steeds vaker gebruik gemaakt van de taxonomie van Bloom om verschillende kennisniveaus in te delen. De onderwijspsycholoog Benjamin Bloom is de bedenker van deze taxonomie om een algemeen model voor de doelstellingen van het leerproces inzichtelijk te maken. Binnen deze taxonomie worden zes niveaus van elkaar onderscheiden die oplopen in moeilijkheidsgraad. 
De eerste drie niveaus: onthouden, begrijpen en toepassen worden ook wel lage denkvaardigheden genoemd. De hoogste drie niveaus: analyseren, evalueren en creëren vallen onder de hogere denkniveaus. 

1. Onthouden 
Hierbij gaat het om vragen die een beroep doen op het onthouden herinneren, herkennen, beschrijven en benoemen van informatie. 
2. Begrijpen
Binnen deze categorie wordt er een beroep gedaan op het kunnen uitleggen en concepthueren van lesstof. Zaken als interpreteren, samenvatten, hernoemen, classificeren en uitleggen staan hierbij centraal.
3. Toepassen
Onder toepassing valt het gebruiken van informatie uit een andere context. De focus ligt hierbij op het toepassen van zaken, uitvoeren, gebruiken en bewerkstelligen. 
4. Analyseren
Binnen deze categorie moeten leerlingen informatie in stukken kunnen verdelen en zo relaties en verbanden ontdekken. Zaken als vergelijken, ondervragen, vinden, uit elkaar halen en organiseren staan hierbij centraal. 
5. Evalueren
Leerlingen moeten binnen deze categorie in staat zijn om een besluit of een gebeurtenis te motiveren, beargumenteren of te rechtvaardigen. Vragen waarbij er een beroep wordt gedaan op controleren, beoordelen, experimenteren, hypothetiseren, bekritiseren zijn hierbij belangrijk.
6. Creëren
Binnen de laatste categorie wordt er een beroep gedaan op het kunnen genereren van nieuwe ideeën, producten of gezichtspunten. Leerlingen moet hierbij in staat zijn om te: plannen, ontwerpen, maken, uitvinden, en produceren.